Maandag 27 juli was het zover: ik heb voor het eerst van mijn leven op een paard gezeten.
In september start ik de opleiding tot paardencoach. Om vooraf enige ervaring met een paard te hebben opgedaan, ben ik gaan paardrijden op een manege in Nunspeet. Mijn zoon van 9 jaar lest al enige maanden op de betreffende manege en sloeg mijn verrichtingen met kennersoog gade.
Vooraf dacht ik dat het stapvoets rijden vast niet moeilijk zou zijn. Na het opstijgen blijkt echter het paard in het juiste tempo te laten lopen en de juiste kant op te laten gaan een kunst apart te zijn. Na enkele rondes gaat dat al beter. De jonge instructrice gaat een stap verder en laat het paard aan een lange lijn ronddraven. Dat vraagt van mij letterlijk de teugels los te laten en me mee te laten voeren op de cadans van de draf: sta-zit, sta-zit, sta-zit … Als je dat een ander ziet doen, lijkt het een eenvoudige beweging. Maar het tegendeel blijkt: ook dit is een kunst apart. Het vraagt om ritme, balans, timing en beheersing.
Om het goed te kunnen ervaren en leren, laat de instructrice mij de voeten uit de beugels halen, neemt mij de teugels uit handen en vraagt me ook nog om tijdens het draven met de armen cirkels te draaien. Elke vorm van steun is weg: het komt neer op een beheerste sta-zit in het juiste ritme en in een goede balans.
Vanuit deze eerste les heb ik een aantal punten meegenomen ter overdenking:
- Wat is het belang van het kijken naar het punt waar ik naartoe wil?
- Wat gebeurt er als ik de teugels niet zelf (strak) in handen heb?
- Wat betekent het voor mij om leiding te krijgen in plaats van leiding te nemen?
- Hoe voelt het om elke vorm van externe steun los te moeten laten en de focus te leggen op waar het echt om gaat?
Dit ervaringsleren kan ik niet zonder begeleiding. Nee, het is niet de bedoeling dat het paard aan de lange lijn blijft lopen. Dit paard is ervaren, heeft zijn eigenaardigheden en weet goed wat het wil. Het is de bedoeling dat ik inzicht krijg in hoe ik leiding geef aan het paard en wat dat van mij vraagt in houding en gedrag. Dat is ook de kern van het coachvak: de coach leert de coachee nieuwe inzichten te krijgen in waar de knelpunten worden ervaren, waar kansen liggen en vooral hoe de coachee daar zelf verandering in zou kunnen brengen.
Sta je open voor een kennismakingsgesprek of wil je jouw knelpunten verkennen en samen aan de slag gaan met jouw coachvraag? Neem gerust contact op of laat een bericht achter!
